การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

วันอาทิตย์ที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

บันทึกอนุทินครั้งที่ 16

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์อาจารย์ตฤณ แจ่มถิน อ.เบียร์

บันทึกอนุทินครั้งที่ 16 กลุ่มเรียน 105

วันที่ 28 เมษายน พ.ศ.2558 วันอังคาร เวลา (08.30 – 12.20)

วันนี้เป็นการเรียนการสอนสัปดาห์สุดท้ายของภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2557

- วันนี้สอบร้องเพลงเด็กปฐมวัย โดยการสุ่มจับฉลาก จาก 20 เพลง สุ่มมา 1 เพลง จากนั้นให้ร้อง

- แจกของรางวัลเด็กดี ที่มีจำนวนดาวเด็กดีมากที่สุดจำนวน 3 รางวัล

ดิฉันได้ลำดับที่ 3

บันทึกอนุทินครั้งที่ 15

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์อาจารย์ตฤณ แจ่มถิน อ.เบียร์

บันทึกอนุทินครั้งที่ 15 กลุ่มเรียน 105

วันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2558 วันอังคาร เวลา (08.30 – 12.20)

ความรู้ที่ได้รับ

ก่อนเข้าสู่บทเรียนอาจารย์ให้ทำกิจกรรมคลายเครียดก่อนเข้าเรียน

โปรแกรมการศึกษาเฉพาะบุคคล( Individualized Education Program)

แผน IEP

- แผนการศึกษาที่ร่างขึ้น เพื่อให้เด็กพิเศษแต่ละคนได้รับการสอน และการช่วยเหลือฟื้นฟูให้เหมาะสมกับความต้องการและความสามารถของเขา ด้วยการจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของเด็กพิเศษ

การเขียนแผน IEP

- คัดแยกเด็กพิเศษก่อนจากนั้นครูต้องรู้ก่อนว่าเด็กมีความบกพร่องด้านใดและประเมินพัฒนาการเด็กเป็นระยะเพราะจะทำให้ทราบว่าจะต้องช่วยเหลือเด็กในทักษะใดบ้าง

IEP ประกอบด้วย

- ข้อมูลส่วนตัวเด็ก
- ระบุว่าเด็กมีความจำเป็นต้องได้รับบริการพิเศษด้านใด
- การระบุความสามารถของเด็กในปัจจุบัน
- เป้าหมายระยะยาว / เป้าหายระยะสั้น
- ระุบุวัน เดือน ปี ที่เริ่มทำการสอน
- วิธีการประเมินผล

ประโยชน์ต่อเด็ก

- ได้เรียนรู้ตามความสารถของตน ได้มีโอกาสพัฒนาตามศักยภาพของตนเอง และได้รับการศึกษาและฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องและเหมาะสม

ประโยชน์ต่อครู

- เป็นแนวทางการจัดการเรียนการสอนที่ตรงกับความสารถและความต้องการของเด็ก เป็นแนวทางในการเลือกสื่อการสอนและวิธีสอนให้เหมาะกับเด็ก

ประโยชน์ต่อผู้ปกครอง

- ได้ีส่วนร่วมในการจัดทำแผนการเรียนรายบุคคล เพื่อให้เด็กได้พัฒนาความสามารถได้สูงสุดตามศักยภาพ และทราบร่วมกัครู่าจะฝึกลูกของตนได้อย่างไร

ขั้นตอนการจัดทำแผนการศึกษารายบุคคล

1.การรวบรวมข้อมูล
- รายงานทางการแพทย์
- รายงานการประเมินด้านต่างๆ

2. การจัดทำแผน
- ประชุมผู้ที่เกี่ยวข้อง
- กำหนดจุดมุ่งหายระยะยาวและระยะสั้น
- กำหนดโปรแกรมและกิจกรรม

กำหนดจุดมุ่งหมาย

- ระยะยาว
- ระยะสั้น

จุดมุ่งหมายระยะยาว

- กำหนดให้ชัดเจนแม้จะกว้าง
  - น้องนุ่นช่วยเหลือตนเองได้
  - น้องดาวร่วมมือกับผู้อื่นได้ดีขึ้น

จุดมุ่งหมายระยะสั้น

- ตั้งให้อยู่ภายใต้จุดมุ่งหมายหลัก
- เป็นพฤติกรรมที่เด็กสามารถทำได้ในระยะ 2 - 3 วัน หรือ 2 - 3 สัปดาห์
- จะสอนใคร
- พฤติกรรมอะไร
- เมื่อไร่ ที่ไหน
- พฤติกรรมนั้นต้องดีขนาดไหน

ตัวอย่าง

- ใคร อรุณ
- อะไร กระโดดขาเดียวได้
- เมื่อไหร่/ที่ไหน กิจกรรมกลางแจ้ง
- ดีขนาดไหน กระโดดได้ขาละ 5 ครั้ง ในเวลา 30 วินาที

3 การใช้แผน

- เมื่อแผนเสร็จสมบูรณ์ ครูจะนำไปใ้ช้แผนระยะสั้นและนำมาทำเป็นจุดประสงค์เชิงพฤติกรรม

4.การประเมินผล

- โดยทั่วไปจะประเมินภาคเรียนละครั้ง หรือย่อยกว่านั้น
- ควรมีการกำหนดวิธีการประเมิน และเกณฑ์การวัดผล

การจัดทำ IEP

1.การรวบรวมข้อมูล
2. การจัดทำแผน
3.การใช้แผน
4.การประเมิน

การนำไปประยุกต์ใช้

   สามารถนำแผนการเรียนการสอน IEP ไปใช้ในการจัดการเรียนการสอนได้ในอนาคต จะได้
พัฒนาเด็กให้ครบทั้ง 4 ด้านและถูกทักษะตรงตามความต้องการของเด็ก

การประเมิน

ประเมินตนเพื่อน : เพื่อนเข้าเรียนตรงต่อเลาแต่งกายถูกระเบียบวางรองเท้าเป็นระเบียบเพื่อนตั้งใจเรียนและตั้งใจทำแผน IEP และส่งตรงต่อเวลา

ประเมินตนเอง :เตรียมอุปกรณ์การเรียนการสอนมาครบ เข้าเรียนตรงต่อเวลา
และตั้งใจทำแผนกลุ่ม

ประเมินอาจารย์ : วันนี้เนื้อหาเยอะเวลามีน้อย อาจารย์เลยพูดคราวๆ แต่จะเน้นเรื่อง แผน IEP อาจารย์
อธิบายเข้าใจและัชัดเจน เดินไปทุกกลุ่มเพื่อให้คำแนะนำ

บันทึกอนุทินครั้งที่ 14

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์อาจารย์ตฤณ แจ่มถิน อ.เบียร์

บันทึกอนุทินครั้งที่ 14 กลุ่มเรียน 105

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ.2558 วันอังคาร เวลา (08.30 – 12.20)

วันอังคารที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2558

บันทึกอนุทินครั้งที่ 13

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์อาจารย์ตฤณ แจ่มถิน อ.เบียร์

บันทึกอนุทินครั้งที่ 13 กลุ่มเรียน 105

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ.2558 วันอังคาร เวลา (08.30 – 12.20)

ความรู้ที่ได้รับ

- ฝึกร้องเพลงปฐมวัย

การส่งเสริมทักษะต่าง ๆ ของเด็กพิเศษ

เป้าหมายเพื่อ

- ช่วยให้เด็กแต่ละคนเรียนรู้ได้
- มีความรู้สึกที่ดีต่อตนเอง
- พัฒนาความกะตือรือร้น อยากรู้อยากเห็น
-อยาสำรวจอยากทดลอง

ช่วงความสนใจ

- จดจ่อต่อกิจกรรมในช่วงเวลาหนึ่งได้นานพอสมควร
- การเล่านิทานให้ฟังควรเป็นเรื่องสั้น ๆ น่าสนใจ
- เด็กฟังนิทานจบ เด็กเกิดความภาคภูมิใจทำให้เด็กอยากฟังนิทานอีก

การเลียนแบบ

- เด็กพิเศษจะเลียนแบบ เพื่อน ครู รุ่นพี่
- กรณีที่ให้เด็กไปหยิบของ ครูต้องเรียกเด็กพิเศษและเด็กปกติไปด้วยกัน

การรับรู้การเคลื่อนไหว

-เด็กรับรู้จากสัมผัสประสาททั้ง 5 จากนั้นก็ตอบสนองอย่างเหมาะสม
- การควบคุมกล้ามเนื้อ

ความจำ

- จากการสนทนา
-เมื่อเช้าหนูทานอะไรบบ้าง
-แกงจืดที่เรากินใส่อะไรบ้าง
- จำตัวละครในนิทาน
- จำชื่อครูและเพื่อน
- เล่นเกมทายของที่หายไป

การวางแผนการเตรียมพื้นฐานทางวิชาการ

- จัดกลุ่มเด็ก
- เริ่มต้นเรียนรู้โดยใช้่ช่วงเวลาสั้นๆ
- ให้งานเด็กแต่ละคนอย่าชัดเจน
-ติดชื่อเด็กตามที่นั่ง หรือ ใช้ตัวอักษร รูปภาพ ใช้เป็นสัญลักษณ์เฉพาะตัวเด็ก
- ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย เพราะจะทำให้เด็กคุ้นเคยกับอุปกรณ์
- บันทึกว่าเด็กชออะไร
- พูดในทางที่ดี
- จัดกิจกรรมให้เด็กได้เคลื่อนไหว
- ทำบทเรียนไม่ให้เด็กเครียด แต่สอนให้เด็กได้ผ่อนคลายสนุกสนาน

การนำไปประยุกต์

สามารถนำความรู้ที่ได้ในวิชานี้ ไปใช้ในจัดการเรียนการสอนเด็กพิเศษให้เขาสามารถช่วยเหลือตนเองได้ และไม่เป็นภาระของสังคม เด็กพิเศษสามารถเรียนรู้ได้ หากสอนอย่างถูกต้องและต้องสอนย้ำๆซ้ำ จนกว่าเด็กจะทำได้ ก็จะทำให้เด็กเกิดความภาคภูมิใจว่าเขาสาารถทำได้เอง เหมือนกับเด็กปกติ และได้เรียนรู้เทคนิคต่าง ๆ เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆแต่สามารถส่งเสริมให้เขาพัฒนาได้ อาจจะช้ากว่าเด็กทั่วไป แต่ครูต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างสูงแต่ผลที่ได้อาจทำให้เรามีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้

การประเมินหลังการเรียนการสอน

ประเมินเพื่อน: วันนี้เพื่อนคุยกันบ้างเล็กน้อยแต่ก็ตั้งใจฟังในสิ่งที่ครูสอน
ประเมินตนเอง : วันนี้เข้าเรียนตรงแต่เวลา และตั้งใจเรียน
ประเินอาจารย์: อาจารย์ยกตัวอย่างให้ดูทำให้เห็นภาพได้ัดเจน และบอกแนวทางในการสอนเด็กจากประสบการณ์ของอาจารย์และสอนย้ำถ้าเด็กสงสัยจนกว่าจะเข้าใจ